Parkinson Hastalığı, beyinde belli bir anatomik bölgenin hücrelerinin yıkıma gitmesi sonucunda beyinde burada üretilen biyokimyasal maddenin (levodopa) azalması, diğer biyokimyasal maddeler arasındaki dengenin bozulması ile ortaya çıkan en sık hareket bozukluğu hastalığıdır.

Parkinson Hastalığı, seyrek olarak gençlerde görülse de genellikle orta/ileri yaşta ortaya çıkar. Temel bulgusu hareket azlığıdır. Başlangıç asimetriktir ve bir elde titreme sık bir bulgudur. Daha sonra belirtiler karşı tarafa yayılır. Öne eğik özgün bir yürüme bozukluğu olur.

Tedaviye rağmen hücre kaybı devam ettiği için hastalık yavaşlasa da ilerlemesi durmaz. Bu nedenle levodopa yerine koyma tedavisi verilse de düzenli doktor kontrolleri gerekir. Sonraki yıllarda tedavinin etkinliği azalır, doz artırımı gerekir ve levodopa yan etkileri ortaya çıkar. Bu nedenle erkenden levodopa başlanmayarak daha genç hastalarda tedaviye dopa agonistleri denen levodopa etkisi yapan başka ilaçlarla başlanabilir ve sonraki yıllarda bu ilaçlar levodopa ile kombine edilebilir. Buna rağmen yan etkiler ortaya çıkabilir.

Farklı hareket bozuklukları, bilişsel işlev bozuklukları, demans, davranış bozuklukları (patolojik kumar v.b.) eklenebilir. Bunlar ilaç düzenindeki bazı düzenlemeler ile engellenmeye çalışılır. İleri evre hastalar için beyin pili (derin beyin stimülasyonu), apomorfin injeksiyonu, barsak yolu ile sürekli levodopa verilmesi (Duo-dopa) gibi girişimsel bazı tedaviler de mevcuttur.